Szkoła Specjalna w Piotrkowie powstała 1 września 1937 r . Konieczność zorganizowanie klas specjalnych w Piotrkowie Trybunalskim wynikała z potrzeb społecznych. W latach 30 – stych ubiegłego wieku, w mieście czynnych było 12 szkół podstawowych, ale wielu uczniów nie uczęszczało do nich z powodów odroczeń i zwolnień z obowiązku szkolnego. Potrzebę istnienia placówki kształcenia specjalnego dostrzegali nie tylko rodzice i nauczyciele ale również władze oświatowe. Pierwszą Szkołę Podstawową Specjalną w mieście zorganizował Stefan Kamocki, absolwent Państwowego Instytutu Pedagogiki Specjalnej w Warszawie. Obejmowała nauczaniem i wychowaniem dzieci upośledzone z terenu miasta Piotrkowa i pobliskich okolic. W roku szkolnym 1937/38 szkoła prowadziła klasę I, do której uczęszczało 31 uczniów. W następnym roku 1938/39 były już dwie klasy (I i II), a w nich 54 uczniów i dwoje nauczycieli: Stefan Kamocki i Zofia Babińska – Iblowa.
W tym też roku szkoła otrzymała lokal przy ulicy 3 Maja 14. Prawie wszyscy uczniowie szkoły pochodzili z rodzin, które nie posiadały stałego źródła utrzymania. W tej sytuacji zorganizowano akcję dożywiania dla wszystkich dzieci. Było to możliwe dzięki dotacjom z Funduszu Pomocy Dzieciom Najbiedniejszym. Z powodu braku podręczników i pomocy szkolnych nauka opierała się głównie na wycieczkach i zajęciach praktycznych. W czasie wojny władze okupacyjne wydały rozkaz opuszczenia budynku i umieściły w nim wojsko. Po krótkiej przerwie nauka w Szkole Specjalnej została wznowiona, ale już w suterenach gmachu Liceum im. Bolesława Chrobrego, a w lutym 1940 roku przeniesiona do budynku szkoły żeńskiej przy ulicy Słowackiego 9, gdzie trwała do 18 grudnia 1943 r.
W dwa tygodnie po wyzwoleniu p. Zofia.Basińska-Ibel przystąpiła do ponownego uruchomienia placówki. 1 lutego 1945 r.zorganizowane zostały klasy I, II i III z łączną liczbą 55 uczniów. Szkoła dysponowała jedną izbą lekcyjną mieszczącą się w Szkole Podstawowej nr 5 przy ulicy 3 Maja. Warunki lokalowe wręcz utrudniały prowadzenie zajęć, dlatego w roku szkolnym 1946/47 zawieszono działalność Szkoły Specjalnej. Ale już w następnym roku wznowiła działalność w odzyskanym budynku przy ul.3 Maja 14. Nauka w tym budynku trwała do roku szkolnego 1969/70. Siedzibą Szkoły Specjalnej Nr 17 od 1970 do 2002 r. był gmach przy al.3 Maja 26. Budynek jest własnością prywatną, dlatego władze miasta postanowiły przyłączyć Szkołę Podstawową Nr 17 do sąsiadującego budynku Specjalnego Ośrodka Szkolno – Wychowawczego, gdzie funkcjonuje do dzisiaj.
W swojej historii szkoła osiągnęła wiele sukcesów będących efektem wspólnej, wytężonej pracy nauczycieli i wychowawców. Niezwykle imponująco przedstawia się kolekcja dyplomów, wyróżnień i nagród zdobytych przez uczniów w konkursach plastycznych i Spartakiadach Szkół Specjalnych.
Najważniejsze wydarzenia w życiu szkoły to:
1937 - utworzenie Szkoły Specjalnej,
1939 - wizyta Marii Grzegorzewskiej - twórczyni pedagogiki specjalnej w Polsce
1968 - nadanie szkole imienia Janusza Korczaka
1973 - odznaczenie szkoły Honorowym Medalem Komisji Edukacji Narodowej
1987 - nadanie sztandaru Szkole Podstawowej Specjalnej nr 17
1994 - wstąpienie szkoły do Polskiego Komitetu Korczakowskiego
1997 - Jubileusz 60 –lecia Szkoły Podstawowej Specjalnej nr 17
2007 - Jubileusz 70 –lecia Szkoły Podstawowej Specjalnej nr 17
2007 - Szkoła Podstawowa Specjala nr 17 została połączona ze Szkołą Podstawową nr 1
W okresie istnienia szkoły funkcję dyrektora sprawowali:
1937 - 1939 - p. Stefan Komocki
1939 - 1953 - p. Zofia Babińska –Ibe
1953 - 1964 - p. Jadwiga Tkaczyk
1964 - 1965 - p. Adam Gieszcz
1965 - 1970 – p. Zofia Janusz
1970 - 1979 - p. Alicja Gasińska
1979 - 1986 - p. Marian Skrzypczyk
1986 - 1992 - p. Elżbieta Szczepankiewicz
1992 - 1998 - p. Elżbieta Gromniak
1998 - 1999 - p. Marek Filipczak
1999 - 2003 - p. Małgorzata Błaszczyńska
2003 - 2007 - p. Jolanta Bremerska
2008 - p. Beata Bąkowska
